Nestor Pirotte
17/01/2022
Nestor Pirotte:
Nestor Pirotte, of "de gekke moordenaar", geboren op 5 januari 1933 en overleden op 29 juli 2000 in Sosoye bij Yvoir, was een Belgische seriemoordenaar, die beschouwd wordt als één van de ergste Belgische misdadigers van de 20ste eeuw vóór Marc Dutroux. Hij werd veroordeeld voor drie moorden en verdacht van vier andere.
Op 20 april 1954, toen hij 21 jaar oud was, vernam Nestor Pirotte dat een van zijn oudtantes, Celina Debonny, juist vee had verkocht. Hij sloeg haar schedel in met een ijzeren staaf in de buurt van Durbuy. Hij vond echter nooit het geld dat hij wilde, dat al was uitgegeven. Drie dagen later werd Pirotte gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd.
Op 10 oktober 1955 werd Nestor Pirotte door de militaire rechtbank berecht voor de moord op zijn oudtante. Aan het eind van zijn proces werd Pirotte ter dood veroordeeld. Ondanks het feit dat de doodstraf in het geschreven woord nog steeds bestaat, werd deze straf echter automatisch teruggebracht tot levenslange gevangenisstraf1 . Als gevolg daarvan werd de straf van Pirotte in 1956 omgezet in levenslange gevangenisstraf.
Hij werd op 23 maart 1968 vrijgelaten, na 14 jaar gevangenisstraf. Nestor Pirotte was toen 35 jaar oud. Pirotte werd voorwaardelijk vrijgelaten, en in die tijd doodde hij opnieuw.
Op 14 mei 1968, slechts enkele weken na zijn vrijlating, begaf Pirotte zich naar een financiële instelling, waar hij zich voordeed als de graaf van Ribaucourt. Onder het voorwendsel discreet over een belangrijke transactie te willen onderhandelen, raadpleegt hij de bankdirecteur in Genval, de heer Delisse, die hij door het hoofd schiet.
Nestor Pirotte, snel geïdentificeerd, werd op 21 mei 1968 gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd. Na zijn terugkeer in de gevangenis veinsde Pirotte een zelfmoordpoging door zich van een zes meter hoge muur te werpen. Deze zelfmoordpoging was slechts de eerste poging van Pirotte om te ontsnappen. Hij speelde voor gek om geïnterneerd te worden en werd in 1969 naar een gespecialiseerde psychiatrische inrichting gestuurd. Hij werd in 1970 overgebracht naar de inrichting voor sociale bescherming in Doornik en verbleef de volgende tien jaar in een psychiatrisch ziekenhuis voordat hij "geschikt voor herintegratie" werd bevonden.
126 / 142In september 1979 werd Nestor Pirotte semi-vrijheid verleend en in mei 1980 werd hij vrijgelaten uit het psychiatrisch instituut. Pirotte werd werknemer in een radio- en televisiewinkel in de Rue Spintay in Verviers. Hij was toen 47 jaar oud.
Op 26 november 1980 werd Pirotte er opnieuw van verdacht een moord te hebben gepleegd, ditmaal op vier slachtoffers. Deze viervoudige moord bleef veertien dagen onopgemerkt voordat de gendarmes van het BSR op 11 december 1980 de levenloze lichamen van Madeleine Humbert, haar twee bedienden en de hond in hun restaurant "La Vieille France" in Spa ontdekten.De politie ontdekte de lichamen van de twee werknemers en de hond in het restaurant "La Vieille France" in Spa op 11 december 1980, die leverancier was van Madeleine Humbert en een vaste klant. De politie vond de naam van de laatste klant op de rekening van het restaurant: "Nestor". Pirotte werd onmiddellijk verdacht omdat de zoon van de eigenaar was verdwenen.
In januari 1981 werd het lichaam van de jongeman eindelijk gevonden, na talrijke zoekacties in de omgeving van de viervoudige moord. In dit stadium van het onderzoek werd Pirotte een serieuze verdachte voor het misdrijf, vanwege zijn voornaam op het bord en zijn criminele verleden.
Op 12 februari 1981 werd Nestor Pirotte gearresteerd voor de viervoudige moord en naar de gevangenis teruggebracht. Tijdens deze nieuwe opsluiting beweerde Pirotte totaal "vreemd" te zijn aan de moordzaak en hield hij vast aan zijn onschuld. Wegens gebrek aan bewijs wordt de zaak geseponeerd en blijven de moorden een mysterie voor de politie. Als gevolg daarvan werd Pirotte na drie maanden gevangenisstraf in mei 1981 vrijgelaten.
In juli 1981 werd Pirotte echter opnieuw in Brussel gearresteerd, omdat hij zich niet aan alle voorwaarden van zijn voorwaardelijke vrijlating had gehouden. Als gevolg daarvan werd hij opnieuw gevangen gezet. Nestor Pirotte vond zijn terugkeer naar de gevangenis "een onrechtvaardigheid" en wist in de nacht van 2 op 3 augustus 1981 uit de gevangenis te ontsnappen, waarna in België paniek uitbrak toen het nieuws aan het publiek werd bekendgemaakt.
Op 18 september 1981 pleegde Pirotte opnieuw een moord, waarbij hij zich voordeed als de graaf van Meeûs d'Argenteuil, die het meubilair in zijn kasteel wilde verkopen. Zijn slachtoffer was een Brusselse antiekhandelaar. Pas negen dagen later slaagde politiecommissaris Frédéric Godfroid van de Brusselse recherche erin Pirotte te arresteren en in de gevangenis te gooien.
Op 16 maart 1984 werd Nestor Pirotte voor het Brabantse Hof van Assisen berecht voor de moord op de antiquair. Hij was toen 51 jaar oud. Aan het eind van zijn proces werd Pirotte ter dood veroordeeld, maar zijn straf werd opnieuw omgezet in levenslange gevangenisstraf.
In 1992, probeerde Pirotte te ontsnappen, maar zijn poging mislukte. Hij werd gevreesd door de andere gevangenen tot aan zijn dood en bleef de meest gevreesde "Public Enemy Number 1" in België.
Nestor Pirotte, of "de gekke moordenaar", geboren op 5 januari 1933 en overleden op 29 juli 2000 in Sosoye bij Yvoir, was een Belgische seriemoordenaar, die beschouwd wordt als één van de ergste Belgische misdadigers van de 20ste eeuw vóór Marc Dutroux. Hij werd veroordeeld voor drie moorden en verdacht van vier andere.
Jeugd :
Nestor Pirotte was de zoon van de jachtopziener van de landheer van het kasteel van Beau Chêne in de vallei van de Molignée en van een naaister. Hij had slechts één broer, Anthony Pirotte, en van jongs af aan sloot hij goed aan bij zijn aristocratische afkomst door met de kinderen van de landheer te spelen. Hij heeft niet alleen de woordenschat, maar ook de klederdracht van de hoge kringen, die hij later gebruikt om de maatschappij hard aan te pakken.
Het was tijdens zijn militaire dienst dat hij begon te veroveren met zijn spielerei over zijn aristocratische afkomst. Hij bedacht een wereld voor zichzelf en begon al op zeer jonge leeftijd zijn kameraden te beroven en de schatkist van de stad te plunderen.
In 1953 werd Pirotte op twintigjarige leeftijd voor de eerste keer veroordeeld: tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden.
De feiten en het onderzoek :
Op 20 april 1954, toen hij 21 jaar oud was, vernam Nestor Pirotte dat een van zijn oudtantes, Celina Debonny, juist vee had verkocht. Hij sloeg haar schedel in met een ijzeren staaf in de buurt van Durbuy. Hij vond echter nooit het geld dat hij wilde, dat al was uitgegeven. Drie dagen later werd Pirotte gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd.
Op 10 oktober 1955 werd Nestor Pirotte door de militaire rechtbank berecht voor de moord op zijn oudtante. Aan het eind van zijn proces werd Pirotte ter dood veroordeeld. Ondanks het feit dat de doodstraf in het geschreven woord nog steeds bestaat, werd deze straf echter automatisch teruggebracht tot levenslange gevangenisstraf1 . Als gevolg daarvan werd de straf van Pirotte in 1956 omgezet in levenslange gevangenisstraf.
Hij werd op 23 maart 1968 vrijgelaten, na 14 jaar gevangenisstraf. Nestor Pirotte was toen 35 jaar oud. Pirotte werd voorwaardelijk vrijgelaten, en in die tijd doodde hij opnieuw.
Op 14 mei 1968, slechts enkele weken na zijn vrijlating, begaf Pirotte zich naar een financiële instelling, waar hij zich voordeed als de graaf van Ribaucourt. Onder het voorwendsel discreet over een belangrijke transactie te willen onderhandelen, raadpleegt hij de bankdirecteur in Genval, de heer Delisse, die hij door het hoofd schiet.
Nestor Pirotte, snel geïdentificeerd, werd op 21 mei 1968 gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd. Na zijn terugkeer in de gevangenis veinsde Pirotte een zelfmoordpoging door zich van een zes meter hoge muur te werpen. Deze zelfmoordpoging was slechts de eerste poging van Pirotte om te ontsnappen. Hij speelde voor gek om geïnterneerd te worden en werd in 1969 naar een gespecialiseerde psychiatrische inrichting gestuurd. Hij werd in 1970 overgebracht naar de inrichting voor sociale bescherming in Doornik en verbleef de volgende tien jaar in een psychiatrisch ziekenhuis voordat hij "geschikt voor herintegratie" werd bevonden.
126 / 142In september 1979 werd Nestor Pirotte semi-vrijheid verleend en in mei 1980 werd hij vrijgelaten uit het psychiatrisch instituut. Pirotte werd werknemer in een radio- en televisiewinkel in de Rue Spintay in Verviers. Hij was toen 47 jaar oud.
Op 26 november 1980 werd Pirotte er opnieuw van verdacht een moord te hebben gepleegd, ditmaal op vier slachtoffers. Deze viervoudige moord bleef veertien dagen onopgemerkt voordat de gendarmes van het BSR op 11 december 1980 de levenloze lichamen van Madeleine Humbert, haar twee bedienden en de hond in hun restaurant "La Vieille France" in Spa ontdekten.De politie ontdekte de lichamen van de twee werknemers en de hond in het restaurant "La Vieille France" in Spa op 11 december 1980, die leverancier was van Madeleine Humbert en een vaste klant. De politie vond de naam van de laatste klant op de rekening van het restaurant: "Nestor". Pirotte werd onmiddellijk verdacht omdat de zoon van de eigenaar was verdwenen.
In januari 1981 werd het lichaam van de jongeman eindelijk gevonden, na talrijke zoekacties in de omgeving van de viervoudige moord. In dit stadium van het onderzoek werd Pirotte een serieuze verdachte voor het misdrijf, vanwege zijn voornaam op het bord en zijn criminele verleden.
Op 12 februari 1981 werd Nestor Pirotte gearresteerd voor de viervoudige moord en naar de gevangenis teruggebracht. Tijdens deze nieuwe opsluiting beweerde Pirotte totaal "vreemd" te zijn aan de moordzaak en hield hij vast aan zijn onschuld. Wegens gebrek aan bewijs wordt de zaak geseponeerd en blijven de moorden een mysterie voor de politie. Als gevolg daarvan werd Pirotte na drie maanden gevangenisstraf in mei 1981 vrijgelaten.
In juli 1981 werd Pirotte echter opnieuw in Brussel gearresteerd, omdat hij zich niet aan alle voorwaarden van zijn voorwaardelijke vrijlating had gehouden. Als gevolg daarvan werd hij opnieuw gevangen gezet. Nestor Pirotte vond zijn terugkeer naar de gevangenis "een onrechtvaardigheid" en wist in de nacht van 2 op 3 augustus 1981 uit de gevangenis te ontsnappen, waarna in België paniek uitbrak toen het nieuws aan het publiek werd bekendgemaakt.
Op 18 september 1981 pleegde Pirotte opnieuw een moord, waarbij hij zich voordeed als de graaf van Meeûs d'Argenteuil, die het meubilair in zijn kasteel wilde verkopen. Zijn slachtoffer was een Brusselse antiekhandelaar. Pas negen dagen later slaagde politiecommissaris Frédéric Godfroid van de Brusselse recherche erin Pirotte te arresteren en in de gevangenis te gooien.
Op 16 maart 1984 werd Nestor Pirotte voor het Brabantse Hof van Assisen berecht voor de moord op de antiquair. Hij was toen 51 jaar oud. Aan het eind van zijn proces werd Pirotte ter dood veroordeeld, maar zijn straf werd opnieuw omgezet in levenslange gevangenisstraf.
In 1992, probeerde Pirotte te ontsnappen, maar zijn poging mislukte. Hij werd gevreesd door de andere gevangenen tot aan zijn dood en bleef de meest gevreesde "Public Enemy Number 1" in België.
Overleden :
Nestor Pirotte stierf aan een hartaanval op 29 juli 2000, achter de tralies. Aangezien hij sinds 1980 geen familiebezoek meer heeft ontvangen, was het niet verwonderlijk dat slechts één vrouw, die hij in zijn jeugd had gekend, zijn kist volgde op zijn begrafenis. Gedurende zijn hele leven heeft Pirotte in totaal 45 jaar opgesloten gezeten (34 jaar in de gevangenis en nog eens 11 jaar in de psychiatrische inrichting).Pirotte ligt begraven op het kerkhof van Ham-sur-Heure en zijn graf heeft geen naam. Beschaamd verlieten alle leden van zijn familie enkele jaren geleden het land. Hoewel dood, werd de eerste seriemoordenaar van België, tot op heden alleen verdrongen door pedofiel Marc Dutroux in het Belgische collectieve geheugen, lange tijd gevreesd door een hele bevolking.